Dziś mamy kumulację! Kumulację pierwszych razów, gdyż pierwszy raz spotkaliśmy się, aby wspólnie coś zjeść w takim składzie, pierwszy raz byliśmy w kawiarni i klubie jednocześnie. To też nasz pierwszy wpis z recenzją jedzenia! Mowa o miejscu, które nazywa się "Jaś i Małgosia" i mieści się przy alei Jana Pawła II 57. Jest to ciekawa miejscówka, nie tylko ze względu na jedzenie, ale także dzięki temu, że nie da się tam nudzić. Oczekiwanie na potrawy umiliły nam dwie gry planszowe. Taki powrót do dzieciństwa zafundował nam nasz specjalista Rafał, który wybrał ową rozrywkę. Co zjedliśmy? Co podobało nam się najbardziej? Czy wrócimy tam? Każdy z nas wypowie się za siebie! Rafał: Pomysł na odwiedzenie "Jasia i Małgosi" wyszedł od Olgi i od razu przypomniałem sobie, że warto wybrać się do tego miejsca z jednego powodu. Prowadzą je właściciele dawnego kultowego wśród studentów lokalu "Grawitacja". Tak, tak, mowa o tej słynnej "Grawitacji", która mieściła się przy BUWie i umilała przerwy w nauce czy też była najlepszym miejscem na wieczorne spotkania z przyjaciółmi. Po burzliwych losach "Grawitacji" (opisywanych nawet w mediach!), które niestety zakończyły się jej zamknięciem, właściciele zdecydowali się przywrócić świetność innemu dawnemu kultowemu miejscu. I tak wybór padł na "Jasia i Małgosię". To specyficzny lokal, w którym podtrzymywane są wszelkie możliwe tradycje - szczególnie te kulinarne. W menu znaleźliśmy typowe domowe obiadki i wypieki, nad przygotowaniem których czuwa babcia Ania - podobno prawdziwa ;) Sam zamówiłem tylko margaritę sunrise, która okazała się poprawna i smaczna. A najważniejsze, że była idealnym podkładem do planszówek, których w lokalu nie brakuje! My zdecydowaliśmy się na dwie moje ulubione: "Pędzące Żółwie" (ogrywa mnie w nią nawet mój ośmioletni brat!) i "Dobble". Obie gry uwielbiam, ale może o swoich wrażeniach więcej opowiedzą inni, bo to był ich pierwszy raz, pierwsze doświadczenie z tymi planszówkami. Kaśka: Rzeczywiście, jak już wspomniał Rafał-był to mój pierwszy raz z Jasiem i Małgosią - jakkolwiek to brzmi. :) Muszę przyznać, że wnętrze lokalu od razu mnie urzekło - prosty, „nieprzeładowany" zbędnymi ozdobami, przyciemniany lokal przypadł mi do gustu. Z racji tego, że pogoda nie sprzyjała spożywaniu posiłku i spędzaniu czasu z przyjaciółmi na zewnątrz (a szkoda, bo niewielki ganek ze stolikami był uroczy), usadowiliśmy się w bardziej prywatnej i odosobnionej od reszty, części lokalu, czyli niewielkiej wnęce z kanapami. Głównym założeniem naszego wypadu było: zjeść - smacznie, do syta i w przystępnej cenie. W Jasiu i Małgosi jest to możliwe - moją uwagę od razu przykuł burger Jaś. By uczty stało się zadość, zamówiłam zestaw powiększony z surówką i pieczonymi ziemniaczkami. Muszę przyznać, że porcja była pokaźna i nie do przejedzenia, a burger sam w sobie — soczysty i po prostu przepyszny. Do tego domowy kompot z nutą cynamonu, który wprost uwielbiam - coś cudownego! A to wszystko za 23 złote. Co do planszówek - po tym doświadczeniu muszę stwierdzić, że nie są one moją mocną stroną. Z trudem odnajdywałam się w „Dobble", gdzie z pozoru proste i infantylne odnajdywanie takich samych elementów na kartonikach z rysunkami przysporzyło mi nie lada kłopotu i - aż wstyd się przyznać - nieco wjechało na ambicję i zdenerwowało. :) No cóż, jak widać, zawodowym graczem Dobble nie zostanę, ale pomysł udostępnienia gościom restauracji gier planszowych jest, moim zdaniem, świetnym pomysłem umilającym czas w oczekiwaniu na zamówienie. A co o Jasiu i Małgosi myślą pozostali z naszych pierwszorazowiczów? Pablo: Wspólny wypad do tej klubokawiarni uważam za bardzo udany. Warto zaznaczyć na początku, że dotarcie na miejsce spotkania nie sprawiło trudności. Mój wzrok przykuł zielony, neonowy napis z nazwą miejsca, który szybko dało się zauważyć. Początkowo namawiałem moich towarzyszy, abyśmy zjedli już coś na świeżym powietrzu. Ogródek ze stolikami został już oficjalnie otwarty. :) Zostałem jednak przegłosowany, że „jest za zimno". Musiałem przystać na ich decyzję, jednak mnie cały czas kusiły koce na krzesłach, którymi moglibyśmy się okryć na zewnątrz. Oj tam bez przesady... Nie było tak zimno. ;) Gdy weszliśmy do środka, udało nam się wybrać mimo wszystko bardzo fajną miejscówkę w tylnej części sali. Cały lokal moim zdaniem jest idealny na rodzinne wypady. Pełno gier, planszówek i kolorowych obrazów na ścianach. Te elementy moim zdaniem powinny przyciągać do odwiedzenia tego lokalu o sympatycznej i jakże bajkowej nazwie. Miałem tego wieczoru ochotę zjeść coś lekkiego, więc wybrałem makaron ze szpinakiem i serem. Powiem szczerze. Smaku tej potrawy nie da się po prostu opisać. Tego trzeba spróbować! Idealnie ugotowany makaron, doprawiony smakowitym szpinakiem, a wszystko posypane serem... Niebo w gębie :) Cena jeszcze bardziej kusi, bo za 21 złotych naprawdę nie spodziewałem się tak rewelacyjnych smaków. Zdziwiłem się, bowiem to, co otrzymałem na talerzu było smakowite a kosztowało tak niedużo. Po smakowitym posiłku pograliśmy trochę w gry planszowe. Nie byłem może jakimś rewelacyjnym graczem. Jednak przypomniały mi się moje lata dzieciństwa, kiedy nie wszystko było tak skomputeryzowane a każde wakacje spędzało się grając z kolegami w planszówki. Jaś i Małgosia to bez wątpienia miejsce do „zaliczenia” w Warszawie. Olga: Z racji tego, że wszystko zostało już opisane, skupię się na jedzeniu. Może nie wyglądam, ale strasznie lubię jeść. A przez to, że dawno nie byłam w domu i stęskniłam się za jedzeniem mojej mamy. Zamówiłam kluski leniwe, ale z nutą nowoczesności w postaci cytryny i sosu malinowego. Przyznaję, że były pyszne. Babcia Ania dała radę! Do tego ten sam owocowy kompocik, który wybrała Kasia, za trzy złocisze. Gdyby nie mała porcja dałabym za to danie dziesiątkę niczym w "Tańcu z gwiazdami".

Hasła do definicji: w parze z Małgosią na 3 litery pierwsza JHasłoOkreślenie hasłaJaśw parze z Małgosią Krzyżówka zagadka literowa polegająca na wpisywaniu odgadywanych haseł w rubryki krzyżujące się ze sobą Krzyżówki mogą różnić się od siebie wielkością, stopniem trudności, wiekiem odbiorcy. Wyszukiwarka odpowiedzi do krzyżówek, podając hasło lub/i określenie. Więcej na stronie pomocy dla krzyżówkowicza

GłównaPoczekalniaVideo TOP Generator Dodaj hopa Poprzedni Następny Jasiu kłóci się z Małgosią Jasiu kłóci się z Małgosią: - Wiesz co, Jasiu? Jakbyś był moim mężem to wsypałabym ci truciznę do herbaty! - Jakbym był twoim mężem, to bym ją wypił! 0 31 Kopiuj link Dodaj do ulubionych Dodaj do przyjaciół Dodano przez: Zuza Komentarze Zobacz również: Wysokie Obcasy Etyki. Inżynieria dekonstrukcji społecznej i zrażania ludzi do ludzi. Wysokie Obcasy Etyki. Inżynieria dekonstrukcji społecznej i zrażania ludzi do ludzi. dodano przez: bykus15 2022-08-03 0 22 Kopiuj link Komentuj Dodaj do ulubionych Dodaj do przyjaciół Długie, ale fajne - inflacja wyjaśniona na przykładzie wioski smerfów. Warto przekazać dalej do osób, które dalej chcą głosować na *** Długie, ale fajne - inflacja wyjaśniona na przykładzie wioski smerfów. Warto przekazać dalej do osób, które dalej chcą głosować na *** dodano przez: marko 2022-08-03 0 59 Kopiuj link Komentuj Dodaj do ulubionych Dodaj do przyjaciół Kawał z Playstation 4 - Kawał z Playstation 4 - dodano przez: 2015-06-19 27 Kopiuj link Komentuj Dodaj do ulubionych Dodaj do przyjaciół Polak w piekle Polak w piekle dodano przez: marcinka84 2022-08-03 0 55 Kopiuj link Komentuj Dodaj do ulubionych Dodaj do przyjaciół Ceny benzyny Ceny benzyny dodano przez: marcinka84 2022-08-03 0 40 Kopiuj link Komentuj Dodaj do ulubionych Dodaj do przyjaciół Kwestia perspektywy Kwestia perspektywy dodano przez: KOCUREK1970 2022-08-03 0 37 Kopiuj link Komentuj Dodaj do ulubionych Dodaj do przyjaciół Protestujący pukają po należne Protestujący pukają po należne dodano przez: djmaniek12 2022-08-03 0 60 Kopiuj link Komentuj Dodaj do ulubionych Dodaj do przyjaciół Podejrzenia panów są całkowicie bezpodstawne. Ten pan przyszedł do nas w tym kożuchu i w nim wychodzi. Podejrzenia panów są całkowicie bezpodstawne. Ten pan przyszedł do nas w tym kożuchu i w nim wychodzi. dodano przez: LilMa 2022-08-03 0 39 Kopiuj link Komentuj Dodaj do ulubionych Dodaj do przyjaciół W sumie... W sumie... dodano przez: marko 2022-08-03 0 27 Kopiuj link Komentuj Dodaj do ulubionych Dodaj do przyjaciół

W Gdańsku z psem można wejść na każdą plażę przez cały rok, z wyłączeniem kąpielisk w okresie letnim, czyli miejsc strzeżonych przez ratowników. Od 1 maja do 30 września na siedem

Dwusetną rocznicę wydania "Baśni dla dzieci i młodzieży", słynnego zbioru braci Grimm (pierwsze wydanie ukazało się w roku 1812), można uczcić wybierając się do Disney World i przechadzając się wśród sztucznych zamków i maskotek wystrojonych w krynoliny. Ale można też zrobić to co zrobiliśmy my - ja, moja żona Kate i nasza dwuipółletnia córeczka Alice - przemierzyć niemiecką Drogę Baśni. To oficjalna, choć nieoznakowana trasa wytyczona przez lokalne organizacje turystyczne, by promować baśniowe miejsca. Jedne z nich są autentyczne, inne zmyślone. Trasa ma długość ponad 560 kilometrów, biegnie od Frankfurtu do Bremy, i przechodzi przez takie punkty, jak dom braci Grimm oraz domki Czerwonego Kapturka, Śpiącej Królewny i Jasia i Małgosi. Po drodze mija się piękne lasy, ogląda wspaniałe wieże, można też zwiedzać całkiem prawdziwe zamczyska. Alice zaczęła poznawać baśnie braci Grimm w czasie lotu. Przeczytałem jej ich wersję Kopciuszka. "Była sobie dziewczynka o imieniu Isabella. Jej matka zmarła...", zacząłem i natychmiast zdałem sobie sprawę, ile śmierci, strachu i niegodziwości pojawia się w bajkach Grimmów (w pierwszym wydaniu pojawiła się na przykład opowieść o "dzieciach, które bawiły się w rzeźnika"). W miarę czytania improwizowałem w stylu Disneya, unikając wzmianek o głodnych wilkach oraz morderczych macochach, by dotrzeć do szczęśliwych zakończeń. Ale baśnie i tak zafascynowały Alice - nawet w mojej "słodkiej" wersji. W ciągu tygodnia z tyłu samochodu nie raz dobiegał nas głosik zaczynający kolejną opowieść od słów: "Była sobie raz dziewczynka o imieniu Alice..." Nasza podróż zaczęła się we Frankfurcie, w dzielnicy Hanau. To tu jest oficjalny początek Baśniowej Drogi - tu też mieszkali bracia, od urodzenia do 5-6 roku życia. Upamiętnia to pomnik stojący na głównym placyku oraz mała wystawa należących do nich przedmiotów, znajdująca się w muzeum Schloss Philippsruhe. Przez kolejne siedem lat Grimmowie mieszkali w małej, niegdyś ogrodzonej murem wiosce Steinau, położonej 56 kilometrów na północny wschód od Hanau. W ich domu jest dziś muzeum, poświęcone ich życiu rodzinnemu. Zajrzałem do pomieszczeń, które są w remoncie - w roku 2011 otwarta zostanie interaktywna część ekspozycji, prezentująca także międzynarodowe wersje bajek (książki, gry, ilustracje, filmy), Alice zaś bawiła się w "klatce Jasia i Małgosi". Miejscowy zamek, w którym bawili się w dzieciństwie Wilhelm i Jacob, także dysponuje pamiątkami po braciach: są tu ich pudełeczka na tabakę, kałamarze i rodzinne Biblie. Po Steinau ruszyliśmy dalej, co jakiś czas zbaczając z Baśniowej Drogi - znajduje się na niej kilka miejscowości, których nie uważam ani za rezydencje Grimmów, ani za specjalnie baśniowe miejsca. Oczywiście, to ostatnie to kwestia uznania. Baśnie z definicji nie funkcjonują w sprecyzowanym czasie (tylko "dawno, dawno temu"), ani na żadnej mapie ("za górami, za lasami"). Ale w krainie, gdzie bracia Grimm zapisywali ustne podania, zarówno odwiedzający, jak i miejscowi z przyjemnością wyszukują miejsca, które mogły stanowić dla braci inspirację - i nie jest ważne, jak luźno są one powiązane z konkretnymi baśniami. Kolejne miejsce, w które się udaliśmy, mogło się poszczycić takim powiązaniem: dolina rzeki Schwalm znana jest także jako RotKappchenland, czyli "kraina czerwonej czapeczki" (która w tłumaczeniu stała się "Czerwonym Kapturkiem"). Jest tu Museum der Schwalm, pokazujące lokalne tradycje tkackie. W tym rejonie ubranie stanowiło odbicie statusu jego właściciela: prezentowane w muzeum fotografie i eksponaty na manekinach opowiadają dzieje "kodu kolorystycznego", który odpowiadał hierarchii społecznej. Ludzie starzy nosili się na czarno i fioletowo, młode pary zakładały stroje zielone, zaś małe dziewczynki przykrywały włosy małymi, czerwonymi czapkami. Dolina pocięta jest przez farmy rozłożone na łagodnych pagórkach, poprzecinane gajami. Zatrzymaliśmy się na parkingu na skraju lasu, zignorowaliśmy znak ostrzegawczy, którego i tak nie umieliśmy przeczytać, i opowiedzieliśmy Alice historie Czerwonego Kapturka i Królewny Śnieżki. Opowieść snuliśmy, idąc wśród wysokich drzew. Paprocie, porastające pobocza ścieżki, kołysały się w słońcu. Tego wieczora zajechaliśmy do pensjonatu w Kassel, w którym zarezerwowaliśmy miejsce - i okazało się, że nie ma dla nas pokoju. Kate, ze śpiącą Alice na rękach, zadzwoniła ponownie do drzwi, i uprosiła męża właścicielki, by jednak nas przyjął. Może mam zbyt bujną wyobraźnię, ale gdy wyjaśnialiśmy, że błąd popełniła jego córka, zacząłem się zastanawiać, czy nie maczała w tym wszystkim palców jakaś zła macocha (w czasie podróży co chwila zdarzało się coś rodem z bajek: widzieliśmy drwala rąbiącego drzewo, z torby Kate wytoczyło się czerwone jabłko, na moście pojawił się człowiek, który podejrzanie przypominał trolla). Kassel to ważne miejsce w historii braci Grimm. Przeprowadzili się tu po śmierci ojca, by podjąć studia. Po ukończeniu nauki zostali cesarskimi bibliotekarzami i zamieszkali przy obecnym Brueder-Grimm-Platz. Miejsce to oznaczone jest niewielkim pomnikiem. Ich późniejszy adres znajduje się w pobliżu Brueder Grimm-Museum (zamkniętego z powodu rozbudowy aż do przyszłego roku). W wolnym czasie wyszukiwali ludzi, którzy znali różne opowieści. Tuż pod Kassel posiliśmy się w przydrożnej restauracji Brauhaus Knallhuette, prowadzonej niegdyś przez Dorotheę Viehmann, chłopkę i znawczynię baśni, która opowiedziała braciom dziesiątki historii - wśród nich tę o Aschenputtel, czyli Kopciuszku. Usiedliśmy przy miejscowym piwie i wysłuchaliśmy niemieckiej wersji historii w wykonaniu przejętej aktorki w niebieskim czepcu. Końcowy etap podróży wiódł przez wioski Dolnej Saksonii i kończył się w Hameln, miasteczku, które wygląda niczym filmowe dekoracje. Domy mają tu renesansowe, budowane na drewnianych ramach frontony, ulice są brukowane, dostępne tylko dla pieszych. Wycieczkom przewodzi tu słynny wybawiciel-mściciel, Flecista z Hameln. Jeden z odtwórców tej roli, Michael Boyer, to Amerykanin, który nadaje jej zarówno sporo godności jak i humoru. Nosi pozszywany z łatek kostium i gra na flecie. Wycieczka obejmuje zarówno wizytę w Rattenfangerhaus (domu Szczurołapa), jak i odwiedziny w restauracji, która znajduje się w budynku mającym 408 lat. Tutejsza specjalność to "Szczurzy ogon flambe" - czyli doskonała wieprzowina, przyciągająca tu znacznie więcej turystów niż gryzoni. Według braci Grimm opowieść o Fleciście z Hameln to legenda (czyli w przeciwieństwie do bajki fikcyjna opowieść, odnosząca się do prawdziwych miejsc czy epoki), ale Boyer twierdzi, że baśniowy szczurołap istniał naprawdę (czy naprawdę zaczarował tutejsze szczury - a potem, gdy odmówiono mu zapłaty, dzieci - to już bardziej wątpliwa kwestia). Potem popędziliśmy autostradą z powrotem do Frankfurtu - wróciliśmy do dużego miasta po czterech dniach krążenia po znacznie spokojniejszych okolicach. Zastanawiałem się, czy Alice podobała się ta wycieczka bardziej, niż mógłby się jej spodobać wyjazd do Anaheim czy Orlando. Bardzo lubi zamki i zoo, i bardzo podobał jej się Flecista, ale chciałem, żeby z naszego wyjazdu wyniosła coś więcej. I gdy szykowaliśmy się do snu w hotelu przy lotnisku, Alice spełniła moje marzenie: "Jestem Śpiącą Królewną", oświadczyła. "A ty jesteś Księciem. Pocałuj mnie, to się obudzę!"

Kapelusz to jeden z nieodłącznych elementów ekwipunku, który zabieramy na plażę. Chroni głowę przed przegrzaniem, a włosy przed niszczącym promieniowaniem. Kapelusz przeciwsłoneczny składa się z ronda i główki. Zazwyczaj wyplatany jest z liści palmy, słomy lub trzciny. Latem najlepiej nosić kapelusze wykonane ze słomy lub cienkiego płótna.

^{O JasiuJasiu kłóci się z Małgosią: - Wiesz co, Jasiu? Jakbyś był moim mężem to wsypałabym ci truciznę do herbaty! - Jakbym był twoim mężem, to bym ją wypił! Jedna odgryza końcówkę, druga ssie go mocno ustami tworząc stożek, a trzecia jada od razu. Która z nich jest mężatką? Pani na to, po chwili namysłu: - Wydaje mi się, że ta, która ssie lód tworząc stożek. Jaś na to; - Prawidłowa odpowiedź - to ta kobieta, która ma obrączkę na palcu, ale podoba mi się pani tok rozumowania.}

O JasiuMały Jasio wybrał się na mecz. Siedzący obok mężczyzna pyta go: - Jak tu wszedłeś, synku? - Miałem bilet. - Sam go kupiłeś? - Nie, tata kupił. - A gdzie jest tata? - W domu, szuka biletu.

40,89 zł. Buty Do Wody Na Plażę Do Pływania Aqua Speed R. 38. Aqua-Speed. 34,97 zł. Dziecięce Buty do Wody plażowe jeżowce SPORTVIDA, r.35 - Różowe. SportVida. 33,99 zł. Buty do wody AQUA SHOE MODEL 27 35-46 : Rozmiar - Obuwie plażowe - 45, Kolor - Model 27 - A - czarny / zielony. Aqua-Speed. Małgosia i Jaś spostrzegają na spacerze w parku całującą się parę. - Dlaczego oni to robią? - pyta Małgosia. - Nie wiesz? On jej chce ukraść gumę do żucia! - Zabraniam ci używania brzydkich słów. - strofuje ojciec syna. - Ależ tato, tych słów używał Mikołaj Rej! - Już więcej się z nim nie baw! Dumny ojciec do synka: - Bocian przyniósł ci siostrzyczkę, chcesz ja zobaczyć? - Później - pokaż mi najpierw bociana. Bajka o Jasiu i Małgosi zaczyna się gdzieś hen, na skraju lasu. Lasu tak głębokiego i tak ciemnego, że kto drogę w nim pomyli, temu biada. Dość, że na skraju owego lasu stała chatka biedna a uboga, chatka, w której mieszkał drwal z żoną i dwójką dzieci. Dzieci owe, to właśnie Jaś i Małgosia. Jasiu dlaczego Małgosia płacze? – Z lenistwa! – Jak to? – Usiadła na kaktusie i nie chce jej się teraz wstać! Oceń: 247 29 NAŁOGI – BAJKA O JASIU I MAŁGOSI. (scenariusz na uroczystość podsumowania konkursu „Gimnazjalisto! Wybierz zdrowe życie bez nałogów”) Na scenę wchodzi dziewczynka z książką i zaczyna czytać. Dziewczynka. Bajki wszyscy lubią czytać. W bajkach mądrość mieści się. Więc wy także posłuchajcie – czy też dzieci, czy też ^{Jaś i Małgosia – tak nazwaliśmy lisie rodzeństwo, które odebraliśmy interwencyjnie z fermy futrzarskiej. Niemniej miejsce ich dotychczasowego przebywania nawet z zewnątrz nie przypominało domku z piernika i dobrowolnie lisy się tam nie znalazły. Wewnątrz zaś już można by wskazać szereg makabrycznych analogii do bajki Braci Grimm o „Jasiu i Małgosi” właśnie. Teraz Jaś z Małgosią przebywają w domu wolontariuszy na kwarantannie. Zanim trafią do azylu musimy mieć pewność, że ich życiu nie zagraża niebezpieczeństwo, a także, że nie będą stanowiły zagrożenia dla innych zwierząt. Czekają je więc jeszcze kolejne badania. Otrzymują codziennie zastrzyki i ich stan wyraźnie się poprawia. Nie są już osowiałe i przestraszone. Szczególnie Jaś jest ciekawski i ma zapędy eksploratorskie. Małgosia nieco bardziej wycofana, ale kiedy trzeba, to potrafi brata za ogon do klatki wciągać. Widać ogromną różnicę w ich poruszaniu się, kiedy podłożem nie jest krata, w której grzęzły im kikuty kończyn. Jaś, ale i Małgosia, mając odpowiednią powierzchnię, podpierają się krótszymi nóżkami i radzą sobie znakomicie. Teraz, obserwując ich zachowania, jesteśmy pewni, że mimo kalectwa mogą wieść szczęśliwe życie. Mamy nadzieję, że amputacje nie będą konieczne i z odpowiednimi protezami będą poruszały się jeszcze lepiej. Są jednak chwile, gdy trudno powstrzymać łzy. Jak choćby wtedy, gdy Małgosia w odruchu fantomowym próbuje się podrapać chromą łapką za uchem. Widać lisie atawizmy tkwią im głęboko w głowach. Dlatego byliśmy szczerze wzruszeni, kiedy na spacerze po trawie instynktownie zaczęły kopać w ziemi. Wszak nigdy dotąd nie miały szansy się tego nauczyć ani nawet podpatrzeć. W pomieszczeniu także zakopują jedzenie pod kocem. Wstawiona na próbę do ich obszernego wolierowego domu kuweta z kocim żwirkiem służy im z kolei do piaskowych kąpieli, kopania lub zakopywania czegoś właśnie. Tych wszystkich, jak widać naturalnych odruchów, lisy pozbawione są w klatkowym chowie fermowym, co powoduje poważne problemy fizyczne i psychiczne. Prawdopodobnie to właśnie behawioralne patologie, jakich nabawiają się zwierzęta utrzymywane w tak podłych warunkach, powodują, np. że matki uśmiercają lub poważnie okaleczają szczeniaki. Mimo że Jaś i Małgosia szybko łapią kontakt z ludźmi i z każdym dniem chętniej wchodzą z nami w coraz śmielsze i bliższe interakcje, to zdecydowanie jesteśmy przeciwni adopcji lisów do mieszkań czy nawet domów. Lis to zwierzę dzikie, które wymaga odpowiednich warunków i odpowiedniego podejścia. Przeżywamy z nimi wiele miłych chwil, ale to trudni podopieczni. Przede wszystkim w nocy. Lisy to przecież zwierzęta, których aktywizują się najbardziej po zmroku, a ich szeroka i bardzo donośna gama wokalizacji może być uciążliwa nie tylko dla ludzi mieszkających z lisami, ale i dla sąsiadów nawet nieco dalszych. Poza tym lisy wydzielają bardzo specyficzny i ostry zapach, którego trudno się pozbyć. Jaś i Małgosia nie są agresywne jak osobniki z ich gatunku, z którymi mieliśmy okazję obcować (choć i tak ich zęby kilka razy wbijały się w nasze ręce i nogi), to jednak trudno oczekiwać, że kiedykolwiek staną się pupilami na podobieństwo psa czy kota. Dlatego wszystkim pytającym o możliwość adopcji lisa, szczerze i zdecydowanie polecamy adopcję psa lub kota ze schroniska zamiast lisa. W tym tygodniu Jaś przejdzie badanie kardiologiczne, bo mamy obawy, że hipoteza o wadzie serca może się potwierdzić, gdyż Jaś po każdej bardziej szalonej zabawie ma dość mocny atak kaszlowy. Czekamy też na wynik badania niezbyt dobrze wyglądającej rany po stracie kończyny. Być może będzie konieczna amputacja fragmentu kości strzałkowej, tak by nie powodowała cierpienia przy chodzeniu. Mamy nadzieję, że zapalenie kości nie wymusi amputacji całego stawu kolanowego. Podobnie jest w przypadku Małgosi, której wynaturzony przerost tkanki kostnej też jest obecnie badany w laboratorium. W tym tygodniu powinniśmy poznać diagnozę i plan dalszego leczenia. Dziękujemy wszystkim za wsparcie mentalne i finansowe, które niewątpliwie pomagają nam zaopiekować się, jak najlepiej Jasiem i Małgosią. Otwarte KlatkiNaszym celem jest zapobieganie cierpieniu zwierząt poprzez wprowadzanie systemowych zmian społecznych, dokumentowanie warunków chowu przemysłowego oraz edukację promującą pozytywne postawy wobec zwierząt.}

Mikołaj studiował na jednym roku z Pawłem z Krosna, Piotrem Tomickim i Bernardem Wapowskim z Radochoniec, z którym przyjaźnił się do końca życia. Studia ukończył w 1495 r., bez uzyskania żadnego tytułu, gdyż utrudniłoby to kontynuowanie nauki we Włoszech, dokąd wyjechał z bratem dzięki wsparciu finansowemu Łukasza

Dowcip #6193 dodany o 21:12 przez Alla w kategorii o jasiu Mały Jasio wybrał się na mecz. Siedzący obok mężczyzna pyta go: - Jak tu wszedłeś, synku? - Miałem bilet. - Sam go kupiłeś? - Nie, tata kupił. - A gdzie jest tata? - W domu, szuka biletu. Ocena: 9 / 0 Dowcipy o Jasiu. 2350. Jasiu z babcią odmawiają wieczorem modlitwę: – Panie Boże i spraw jeszcze, żeby Dunaj został najdłuższą rzeką na świecie. – Co ty wygadujesz? – sforuje Jasia babcia. – Tak napisałem na sprawdzianie z geografii. Niedziela, rano, ojciec mówi do Jasia: – Masz 20 zł, idź do kina, a potem na lody. Jasiu ,co robicie z Małgosią tam na gorze Jasiu ,co robicie z Małgosią tam na gorze ?-Stosunkujemy sie ...-Aha ,to dobrze ,bo juz myślałam ,ze palicie papierosy . Jasiu idzie do apteki i mówi głośnym głosem: - Poproszę coś do zapobiegania ciąży! Na to aptekarz: - Po pierwsze takie rzeczy mówi się cicho, po drugie to nie jest dla dzieci, po trzecie niech ojciec przyjdzie sobie sam, a po czwarte są tego różne rodzaje! Na to Jasiu:

PIOSENKA ''MASZERUJE WIOSNA" Tam daleko gdzie wysoka sosna Maszeruje drogą mała wiosna Ma spódniczkę mini sznurowane butki I jeden warkoczyk krótki Maszeruje wiosna A ptaki wokoło Lecą i świergocą Głośno i wesoło Maszeruje wiosna w ręku Trzyma kwiat gdy go W górę wznosi Zielenieje świat Nosi wiosna dżinsową kurteczkę Na ramieniu małą torebeczkę Chętnie żuje gume i robi balony A z nich każdy jest zielony Maszeruje wiosna A ptaki wokoło Lecą i świergocą Głośno i wesoło Maszeruje wiosna w ręku Trzyma kwiat gdy go W górę wznosi Zielenieje świat Wiosno wiosno Nie zapomnij o nas Każda trawka chce Być już zielona Gdybyś zapomniała inną Drogą poszła Zima by została mroźna Maszeruje wiosna A ptaki wokoło Lecą i świergocą Głośno i wesoło Maszeruje wiosna w ręku Trzyma kwiat gdy go W górę wznosi Zielenieje świat PIOSENKA "CZACZA DLA BABCI i DZIADKA" Dla babci czaczę tańczymy na lodzie Dla babci tańczyć możemy i co dzień Dla babci czaczę na soplach gra wiatr A my życzymy i śpiewamy tak Kochana babciu żyj sto lat Ciesz się wnukami i kochaj świat Kochana babciu żyj sto lat Śpiewaj z nami głośno cza cza cza Dla dziadka czaczę tańczymy na lodzie Dla dziadka tańczyć możemy i co dzień Dla dziadka czaczę na soplach gra wiatr A my życzymy i śpiewamy tak Kochany dziadku żyj sto lat Ciesz się wnukami i kochaj świat Kochany dziadku żyj sto lat Śpiewaj z nami głośno cza cza cza Bo babcia z dziadkiem to nasze są skarby Malują uśmiech bez pędzla i farby I dla nich czaczę na soplach gra wiatr A my życzymy i śpiewamy tak Kochana babciu żyj sto lat Ciesz się wnukami i kochaj świat Kochany dziadku żyj sto lat Śpiewaj z nami głośno cza cza cza PIOSENKA: „Z BABCIĄ I DZIADKIEM” I. Z moją babcią jest rozmowa na sto dwa. Moja babcia dużo czasu zawsze ma. Kiedy jest mi smutno, zawsze mnie pocieszy, Ze szkolnych sukcesów się ucieszy. Ref. Bo z babcią, bo z babcią jest wesoło, Więc szybko, więc szybko zróbmy koło. I babcię w tym kole posadzimy, I pięknie i pięknie zatańczymy. . II. Z moim dziadkiem jest zabawa sto dwa. Bo mój dziadek sto pomysłów zawsze ma. Z nim pokopię piłkę, z nim pójdę do lasu. On nigdy nie powie: "nie mam czasu"! Ref. Bo z dziadkiem, bo z dziadkiem jest wesoło, Więc szybko, więc szybko zróbmy koło. I dziadka w tym kole posadzimy, I pięknie i pięknie zatańczymy. PIOSENKA: Kończy się lato Kończy się lato raz, dwa, trzy Dojrzewa jarzębina. Kolczasty kasztan śmieje się, Rok szkolny się zaczyna. Skończyły się wakacje Do przedszkola wracać czas. Będziemy znów wspominać Morze i szumiący las. Kończy się lato raz, dwa, trzy Dojrzewa jarzębina. Kolczasty kasztan śmieje się, Rok szkolny się zaczyna... Czekają już zeszyty, kredki, rysunkowy blok. Wakacje się skończyły, Będą drugie,Lecz za rok Wiewiórka W swej rudej sukience, skacze po sosence. Hop-skik, hop-skik, skacze po sosence. /bis Na zimowe czasy, gromadzi zapasy. Hop-skik, hop-skik,. gromadzi zapasy. /bis Szyszki i żołędzie, bo w zimie głód będzie. Hop-skik, hop-skik, bo w zimie głód będzie. /bis Ktoś ty, ktoś ty powiedz? Jestem wiewióreczka. Hop-skik, hop-skik, skończona bajeczka. /bis Piosenka dla Supełka Dnia pewnego późnym latem nasz znajomy superkrawiec znalazł klika śmiesznych szmatek i dał ponieść się zabawie. Ref: Lalalala (klap, klap), Lalalala (klap, klap), Lalalalalalalala. Lalala(tup, tup), Lalalalalalalala. Wziął igiełkę i niteczkę, nie minęło czasu wiele, jak spod ręki Antoniego wystartował nasz Supełek. Ref: Lalalala ( bęc, bęc)... Teraz Pak ma przyjaciela, z którym mu nie grozi nuda, bo z Supełkiem, bo z Supełkiem każda się zabawa uda. Ref: Lalalala ( cyk, cyk)... Jest nas więcej - no i dobrze, bo z przyjaźnią tak się dzieje, że się mnoży , gdy ją dzielisz, razem zawsze jest weselej Ref: Lalalala ( bum, bum) ...

Wikimedia Commons. Wikipedia. Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów. Kwestia z filmu. Brunet wieczorową porą – polska komedia kryminalna z 1976 roku w reżyserii Stanisława Barei. Autorami scenariusza są Stanisław Bareja i Stanisław Tym . Wypowiedzi postaci[edytuj] Skip to content Ładowanie... Przewijaj obrazki palcem w lewo Jasiu kłóci się z Małgosią: – Wiesz co, Jasiu? Jakbyś był moim mężem to wsypałabym ci truciznę do herbaty! – Jakbym był twoim mężem, to bym ją wypił! Ładowanie...  Losowe Dowcipy: Jasiu pyta nauczycielkę: – Proszę panią, czy można ukarać kogoś za coś czego nie zrobił? – Oczywiście że nie można, Jasiu. – Więc ja zgłaszam, że nie zrobiłem pracy domowej…  – Czego brakuje rudym na zajebistej imprezie? – Zaproszenia  Niemiec, Anglik i Polak dostaną pln. jeśli przejadą przez rój komarów bez ukąszenia. 1. Niemiec jedzie Mercem 300 km/h – ugryzł go komar. 2. Anglik jedzie Astonem Martinem 330 km/h – ugryzł go komar. 3. Polak jedzie „komarkiem” 25 km/h, a przywódca komarów: „Stać to nasz!”  Jest lekcja, pani pyta dzieci: Co daje nam krówka? Dzieci: Mleczko! Pani: Dobrze. A kurka? Dzieci: Jajko Pani: No pięknie! A świnia? Dzieci: Zadania domowe! ZOBACZ WIĘCEJ DOWCIPÓW » ^{Mogą Państwo zrezygnować w każdej chwili, wysyłając do nas wiadomość na adres sklep@z-indii.pl, wpisując adres e-mail, na który została zapisana subskrypcja. W ciągu 48 godzin Państwa rezygnacja zostanie zaktualizowana. Szczegóły w naszej informacji prawnej.} Pomyśl jakąś liczbę, pomnóż ją przez 6 i wynik podziel przez 4. Jaką liczbę otrzymałeś? Otrzymałem liczbę 5 razy mniejszą niż 3/4 . Jaką liczbę pomyślał Jaś?uzupełnij: ___ razy 6 ____ podzielić przez 4 ___ CSDMs.